Dag 18

Vanmorgen om half acht vertrokken uit het Abel Tasman park. We rijden van het noorden van het Zuidereiland naar de westkust. Naarmate de route vordert verandert het landschap ook. We rijden door en langs hoge bergen waar van sommigen de top bedekt is met sneeuw. Dan rijd je weer door een groot dal met grasvelden en lange rechte wegen. Nooit een saai moment dus en het rijdt lekker door. Nieuw Zeeland is wat dat betreft 1 groot natuurgebied waar we geen genoeg van krijgen. Het aantal stadjes is beduidend minder dan op het Noordereiland, het cappucinomomentje liet vandaag dan ook lang op zich wachten. We zijn naar Westport gereden, een plaats aan de kust en bekend om zijn zeehondenkolonie in Tauranga Bay. Een korte wandeling langs de kust en vanaf een platform keek je naar beneden op de kolonie. Is toch een apart moment om zeehonden zo in het wild te zien.

Vervolgens zijn we langs de kust verder naar beneden gereden. De kust van het Zuidereiland is ruiger dan van het Noordereiland. Brede kiezelstroken met rotsformaties in zee en hoge golven. Het weer was ook omgeslagen, door de mistflarden en de motregen gaf het de kust nog meer grilligheid. Voor ons ook even wennen want tot nu toe hebben we vooral mooi weer gehad met zon en rond de 25 graden. Op onze route lag ook de Pancake Rocks. Rotspartijen in zee die op elkaar gestapelde pannenkoeken lijken. Dat moesten we natuurlijk gaan bekijken onder het mon van "nu we er toch zijn!" Omdat we vandaag goed hebben door kunnen rijden zijn we uiteindelijk beland op een camping in Greymouth. We staan vlakbij de zee. We lopen een pad uit en 20 meter verder sta je op een breed kiezelstrand met ruige golven. Geen vervelende plek dus.

Dag 15 en 16

We zijn in het Abel Tasman National Park. Vandaag met een watertaxi ons laten afzetten in een baai. Onderweg een korte stop om zeeleeuwen te kijken. We kwamen aan in een prachtige baai met blauw/groen water. Daarna de middag via een bergpad terug gewandeld. 12 km door het bos met varens en langs verschillende baaien met goudgele stranden. Mooie wandeling maar wel pittig.

Dag 13

Het nieuwe jaar is begonnen, 12 uur eerder dan bij jullie. We zijn in Wellington, de hoofdstad van NZ. Oudejaarsavond was een avond met veel regen en wind. We hebben het nationaal museum bezocht en in onze speurtocht naar de KIWI kwamen we een aantal opgezette exemplaren tegen. In het winkeltje trof Liesbeth ineens een exemplaar in haar nek aan. Die hebben we snel kunnen vastleggen. We hadden toen de keus, of kopen of terughangen in het rek. Voor dat laatste hebben we gekozen. 1 januari prachtig weer en we zijn de stad weer ingegaan. Met een kabeltrein naar boven wat een prachtig uitzicht over de stad geeft. Het is goed vertoeven hier. Morgenmiddag maken we met de Ferry de overtocht naar het Zuidereiland.

Dag 12

Vandaag een korte afstand te overbruggen. We rijden naar Wanganui, gelegen aan de zuidwestkant van het Noordereiland.

We gaan hier niet naar toe met een speciaal doel. Hoewel... Annelies en Jon zullen de plaatsnaam wel herkennen.

Het heeft de hele nacht geregend en vanmorgen miezerde het nog steeds. Een goede dag om te rijden. We hebben het wel een beetje te doen met veel van de wandelaars. De meesten bivakkeren in kleine tentjes. Onze spullen voelen al klam aan dus hoe moet dat zijn bij hen? Ook geen ideaal wandelweer maar daar laat men zich niet door weerhouden.

Onderweg werd het weer beter, de zon liet zich voorzichtig weer zien. Met het verlaten van het Tongario national park veranderde ook het landschap. Het ging langzaam over in bergen en dalen die met gras begroeid zijn en waar schapen zich tegoed aan deden.

De weg bestond uit veel rechte stukken zodat we rond 12 uur al in Wanganui aankwamen.

Een behoorlijke grote plaats met een lange winkelstraat. We hebben heerlijk geluncht en hadden dankzij de WIFI daar onze reislog kunnen bijwerken en alle reacties kunnen lezen. Leuk te lezen dat we gevolgd worden en de verhalen en foto's jullie aanspreken :)

We zijn nu twee weken weg en er volgt dus nog veel meer.........!

Dag 9, 10 en 11

Ons reisverslag zal steeds een aantal dagen beslaan. Om het verslag en fotos op de site te plaatsen zijn we afhankelijk van plekken met WIFI. We zoeken dan een cafe op om onze mails te lezen en de reislog bij te werken. Dat lukt niet iedere dag.

We zijn zaterdag 27/12 van Rotorura naar Tongariro national Park gereden. We hebben een camping voor 3 nachten geboekt omdat we hier Nieuw Zeeland wandelend willen verkennen.Tongariro national park heeft 3 actieve vulkanen. Daarnaast is het gebied gebruikt voor de opnames van de Lord of the Rings films met Mount Ngauruhoe als decor voor Mount Doom.De omgeving zelf is gebruikt voor de scenes van Middle Earth. (voor de liefhebbers van de trilogie van Lord of the Rings en de Hobbit films)

Onderweg gestopt bij Lake Taupo, dit meer is het grootste meer van Nieuw Zeeland. Dan merk je het voordeel van een camper. Je zet de wagen in het gras, schuifdeur open en je hebt alles bij de hand met uitzicht op het meer.Dit soort onderbrekingen zijn zalig, het rijden blijft intensief en dan even rustig lunchen met daarna een verkwikkende duik in het meer is heerlijk.De autorit ging voor een groot deel langs het meer. Via Lake Rotoaira reden we het national park in.In de verte zagen we de toppen van de drie vulkanen opdoemen en het landschap zag je veranderen in een soort van steppe met rotspartijen. Totaal iets anders dan de bossen die we gewend waren.Het gebied waar onze camping is staat bekend als skioord maar wordt nu bevolkt door wandelaars. Op de camping dus vooral mensen die hier komen wandelen en aan wandelroutes is er dan ook geen gebrek. De campings in NZ hebben allemaal een keuken waar je kosteloos je eten kunt bereiden en er zijn tafels waar je vervolgens je maaltijd kunt opeten. Dat doen we nu steeds. Heel gezellig om tussen mensen uit allerlei delen van de wereld te staan die allemaal hun eigen potje staan te bereiden. Veel verhitte en vermoeide gezichten van de lange wandeltocht die men die dag had afgelegd.

Ook een goed moment om eens na te vragen hoe men de tochten ervaart. We zijn immers geen geoefende lopers dus toch wel handig om wat informatie op te halen.Na een aantal mensen gesproken te hebben we besloten de volgende dag eerst de omgeving maar eens te verkennen door de stoeltjeslift van Mount Ruapehu te nemen, vandaar kan je nog een route wandelen.

Na goed uitgeslapen te hebben zijn we met de camper naar de stoeltjeslift gereden. Hoe hoger we kwamen hoe grijzer en mistiger het werd. De top van de (besneeuwde) berg was niet te zien. Met het kopen van de kaartjes kregen we te horen dat het weer slechter zou worden en of we nog wel boven wilden? Hebben wij weer!! We zijn toch maar naar boven gegaan, deze kans krijgen we niet meer en morgen zou het weer nog slechter worden.Inderdaad boven hadden we alleen maar wolken en onze wandeltocht zat er niet in. Om toch nog wat van de omgeving te ervaren hebben we nog een poging gewaagd, we liepen door de sneeuw! De terugweg hebben we deels met de stoeltjeslift gedaan, bij de overstap zijn we het laatste stuk naar beneden gelopen. De bodem bestaat uit brokken lavasteen en het was goed te doen.Zo hebben we toch een geslaagde middag gehad. Wandelen in zo'n omgeving was wederom een mooie ervaring.

Maandag 29 december zijn we bijtijds opgestaan voor een wandeling van 2 uur. De route gaat langs de drie vulkanen waaronder de Mount Ngauruhoe (Mount Doom). Ernst als liefhebber van Lord of the Rings wil deze heel graag in het echt aanschouwen.Met een lekker zonnetje zijn we de wandeling gestart, uitgestrekt grasland, dan weer stukken bos met een stromende beek was het decor. Alsof we Frodo en het gezelschap zo kunnen tegenkomen.We liepen over een aangelegd pad en dat maakte het wandelen erg makkelijk.We kwamen uiteindelijk bij een grote waterval. Dit was ook het punt waar de route weer terugliep.Vanaf hier konden we de drie vulkanen zien als het niet zo bewolkt was geweest. Langzaam teruglopend trok de bewolking gelukkig langzaam weg en werd "Mount Doom" steeds zichtbaarder. Uiteindelijk is de berg prachtig vastgelegd op de foto . We waren rond het middaguur terug en hebben besloten de rest van de middag niets meer te doen, de voorspelling dat het weer 's middags zou omslaan is uitgekomen. Regen en onweer, momenteel, dus een mooie gelegenheid om het reisverslag te schrijven, te lezen en dutten.

Morgen rijden we verder naar beneden, 31 december moeten we in Wellington zijn waar we de jaarwisseling meemaken en op 2 januari de overtocht maken naar het Zuidereiland. Jullie gaan van ons horen!

Dag 8

Vanmorgen vroeg vertrokken, we zakken langzaam af naar het midden van het Noordereiland. We gaan naar Rotorura om precies te zijn. De omgeving van Rotorura is bekend om zijn minerale bronnen. Daarover straks meer. Via een (wederom slingerende) kustweg zijn we via Waihi Beach naar beneden gereden. Weer genoten van de uitgestrekte stranden daar en daarna ging de reis landinwaarts. Onze reis heet op zoek naar de KIWI. Die heb je in NZ in twee soorten. Als vogel en als vrucht. Behalve een opgezet exemplaar hebben we de vogel nog niet gevonden. Schijnt ook lastig te zijn omdat het een nachtdier is wat ook nogal vrij schuw is. Dat gaat hem waarschijnlijk niet worden. Wel hebben we de kiwivrucht gevonden. We passeerde Te Puke, laat dat nu de kiwihoofdstad van NZ te zijn. Een bezoek aan Kiwi360 hebben we dus even aangedaan. De kiwi als vrucht is dus gevonden. Zijn we de Betuwe gewend met zijn fruitbomen, rond Te Puke staan er talloze kiwibomen. We hebben ons laten vertellen dat het grootste gedeelte van de export via de Rotterdams haven naar de Europese landen gaat. Nog wat proeverij gedaan van groene en gele kiwisap en kiwiwijn, deze proeft nog het meest als Chardonnay. Met mate want we moesten nog een stukje rijden. Voordat we naar de camping zouden gaan hebben we Hells Gate bezocht. Dit ligt net voor Rotorura en is het best te beschrijven als een wandelgebied (waarvoor je moet betalen) dat ruikt naar rotte eieren. Een ondergrondse vulkanische activiteit veroorzaakt diverse warmtebronnen met geneeskrachtige werking die vroeger door de Maori zo ook gebruikt werden. Een mooi gezicht die borrelende bronnen en modderputten waarvan de warmste 122 graden celsius is. Na een kort stukje rijden hebben we onze volgende camping bereikt aan Blue lake, een meer omgeven door bergen. Erg fris 's avonds dus na het eten heerlijk met een muziekje aan in de camper. Dit verhaal is het resultaat. Morgen (27/12) naar Lake Taupo waar we 3 nachten blijven om het vulkanisch gebied te verkennen, we gaan wandelen!!

Dag 5,6 en 7

We hebben er inmiddels 1000 km opzitten. Elke kilometer is een ervaring van heel veel mooie natuur. Bergen begroeid met bomen en boomvarens, dan weer baaien en weilanden. De wegen er doorheen zijn prima maar intensief om te rijden, veel bochten en vaak kun je maar 60 km per uur rijden. Daardoor kost een 250 km rijden zo een hele dag. Liesbeth heeft inmiddels ook een stuk gereden, het begon makkelijk op een recht stuk weg maar al gauw werd het een slingerende weg van 19 km langs de kust van een schiereiland van het Noordereiland, Coromandel. Dit heeft ze toch maar gedaan dus we kunnen nu gaan afwisselen met rijden.

In Coromandel hebben we even gepauzeerd en lekker toeristje gespeeld. Met een treintje door een prachtig stuk bos gereden met als beloning een mooi uitzicht op de kust met zijn vele eilandjes.

Op het moment dat ik dit verhaal schrijf is het 1e kerstdag. Campings raken langzaam voller omdat nu de zomervakantie hier echt gaat beginnen. Maar er zijn plekken genoeg om zonder reservering te komen. Toch hebben we tot 6 januari alle campings vastgelegd. Is wel zo lekker na een dag rijden zeker weten dat je een plek hebt.Vandaag gaan we niet rijden. We staan op een camping bij Hot water Beach, bekend om zijn warm waterbronnen in het zand.Daar gaat dus iedereen heen om met laag water een kuil te graven en in het warme water te gaan zitten.Het zijn dus niet alleen Duitsers die kuilen graven. We hebben ervoor gekozen om iets verderop Cathedral Caves te bezoeken, een door miljoenen jaren lange erosie door het water uitgesleten opening in een rots die lijkt op de boog van een cathedraal. Via een bospad hebben we een wandeling afgelegd van een uur met regelmatig mooie vergezichten van de kust, eilanden en rotspartijen en door een bos van boomvarens.We waren helaas niet de enige, hele families hadden besloten hetzelfde te doen, op het strand veel mensen met een kerstmuts op die op deze wijze 1e kerstdag vieren. Een heerlijk dagje zo, dat doet ons goed om de natuur van Nieuw Zeeland echt in ons op te nemen. Vanavond dus een kerstmaal. Heel eenvoudig, hoefden er niet veel boodschappen voor te doen en we hoeven er ook niet uren voor in de keuken te staan. De kerstlichtje gekregen van J van R hangen achter de voorruit van de camper dus we maken het wel gezellig.

Tot de volgende keer.

Dag 4

We zijn steeds vroeg wakker! Dat komt goed uit want we konden daardoor vroeg vertrekken naar de volgende overnachting. Via Russell gaan we op weg naar Waipoua Forest. Bekend om zijn 2000 jaar oude bomen. Ontroerend mooi is deze route.Het wordt een dagje rijden, dat is maar goed ook want we zijn gisteren flink verbrand. De kracht van de zon is hier sterker dan dat wij zomers gewend zijn. Via Waipapa een stukje omgereden, want Liesbeth is helaas door de campingstoel gezakt. Deze kleine campingstoeltjes zijn niet op dikke hollandse billen berekend.